تقویم شیعه هفدهم ماه ربیع الاول ::

1 - ولادت صلّی اللَّه علیه و آله

به اتفاق علمای شیعه، در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه معظمه ولادت با سعادت حضرت سیّد الانبیاء محمّد مصطفی صلّی اللَّه علیه و آله واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند.

(کشف الغمه: ج 1، ص 14. اعلام الوری: ج 1، ص 42. تهذیب: ج 6، ص 2. زاد المعاد: ص 345. توضیح المقاصد: ص 9. مصباح المتهجد: ص 733. العدد القویه: ص 110. مصارع الشهداء و مقاتل السعداء: ص 23. فیض العلام: ص 220. بحار الانوار: ج 17، ص 280، ج 55، ص 361، ج 95، ص 194)

نام آن حضرت محمّد صلّی اللَّه علیه و آله، و کنیه ایشان ابوالقاسم است. نام پدر آن حضرت عبداللَّه، و نام مادر آن حضرت آمنه بنت وهب است.

(اعلام الوری: ج 1، ص 44 43. کشف الغمه: ج 1، ص 15. مسار الشیعه: ص 30)

هنگام ولادت، نور از پیشانی آن حضرت لامع بود و بوی مشک از ایشان ساطع می گشت. نوری در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید. تخت پادشاهان سرنگون شد، و همه آنان در آن روز لال بودند و نمی توانستند سخن بگویند.

ملائکه مقرب و ارواح اصفیای پیامبران در هنگام ولادت آن حضرت حضور یافتند، و رضوان خازن بهشت با حوریان نازل شدند، و ابریقها و تشت ها از طلا و نقره و زمرد بهشت حاضر کردند و برای حضرت آمنه شربتها از بهشت آوردند که او آشامید. آن حضرت را بعد از ولادت به آبهای بهشت غسل دادند و به عطرهای فردوس معطر کردند.

(حق الیقین: ص 27)

معجزات ولادت حضرت:

در روز ولادت آن حضرت هر بتی که در هر جای عالم بود به رو در افتاد و چهارده کنگره از ایوان کسری فرو ریخت. دریاچه ساوه که آن را می پرستیدند خشک و بدل به نمکزار شد. در وادی ساوه که سالها بود کسی در آن آب ندیده بود آب جاری شد. آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید، و طاق کسری از میان به دو نیم شد که تا امروز نمایان است.

(قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص 100)

هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد: جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل کان زهوقاً».

(سوره اسراء: آیه 84. قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص 101)

خصوصیات حضرت:

هرگز مگس بر بدن مبارک آن حضرت نمی نشست و هرگاه چشم مبارکش خواب بود دلش بیدار بود، و می دید و می شنید چنانکه در بیداری می دید و می شنید. حضرت از قفای خود چنان می دید که از پیش روی می دید.

بر هر حیوانی که سوار می شد هرگز پیر و لاغر نمی شد.

(قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص 110)

آن حضرت حماری به نام یعفور داشتند. هر زمان که فرمان می داد فلان مرد را حاضر کن، به در خانه اش می رفت و سر بر در می کوفت و به اشاره او را حاضر می ساخت.

(قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص 112)

از خصوصیات ولادت پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله آن بود که ختنه کرده و ناف بریده و پاک از آلایش خون و غیره متولد شد. همچنین در وقت ولادت از پا به زمین آمد نه از سر. هنگام ولادت رو به کعبه به سجده افتاد، و چون سر از سجده برداشت دست به سوی آسمان بلند کرد و به وحدانیت خدا و رسالت خود اقرار نمود، و سپس نوری از او ساطع گردید که مشرق و معرب عالم را روشن نمود.

(حق الیقین: ص 26)

معجزات حضرت:

پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله معجزات بسیاری داشت که از جمله آنها نمونه های زیر است.

(حق الیقین: ص 26 - 27)

1 - مستجاب شدن دعای آن حضرت در زنده شدن مردگان و بینا شدن کوران و شفا یافتن بیماران.

2 - سخن گفتن آن حضرت با حیوانات.

3 - آگاهی بر همه لغتها و قدرت بر سخن گفتن به همه آنها.

4 - مهر نبوّت بر پشت مبارکش جا گرفته بود و نور آن بر نور آفتاب زیادتی می کرد.

5 - آب از میان انگشتان مبارکش جاری شد، به قدری که جمع بسیاری سیراب شدند.

6 - سنگریزه در دست مبارکش تسبیح می گفت و مردم می شنیدند.

7 - وجود مقدسش در آفتاب سایه ای نداشت.

8 - هرگاه آب دهان مبارک به چاهی می افکند در آن چاه برکت به هم می رسید و پر از آب می شد. آب دهان مبارک را به هر صاحب دردی می مالید شفا می یافت.

9 - دست مبارک آن حضرت به هر طعامی که می رسید با برکت می شد و از طعام کم جماعت کثیر را سیر می کرد.

10 - هرگاه بر زمین نرم راه می رفت جای پایش نمی متند، و هنگامی که بر سنگ سخت راه می رفت اثر پای مبارکش می ماند.

روز ولادت حضرت روز شریف و با برکتی است که از قدیم الایام صالحین از آل محمد صلّی اللَّه علیه و آله حرمت آن را نگه داشته اندو حق این روز را ادا کرده و روزه گرفته اند. کسی که 17 ربیع الاول را روزه بگیرد خداوند متعال ثواب یک سال روزه را به او می دهد. در این روز صدقه دادن و زیارت مشاهد مشرفه و انجام خیرات و مسرور کردن اهل ایمان مستحب است.

(مسار الشیعه: ص 30)

2 - ولادت امام صادق علیه السّلام

در 17 ربیع الاول سال 83 ه’ ولادت با سعادت امام جعفر صادق علیه السّلام در مدینه منوّره اتفاق افتاده است.

(اعلام الوری: ج 1، ص 514. ارشاد: ج 2، ص 179. تاریخ الائمه: ص 10. مسار الشیعه: ص 30. توضیح المقاصد: ص 9. بحار الانوار: ج 95، ص 194. العدد القویه: ص 147. فیض العلام: ص 222)

نام مبارک آن حضرت جعفر و کنیه شریفش ابوعبداللَّه و لقب نورانی حضرت صادق است. پدر بزرگوارش امام محمد باقر علیه السّلام و مادر گرامی آن حضرت جناب امّ فروه است که امام صادق علیه السّلام در باره ایشان می فرمایند: مادرم از بانوان پرهیزکار و با ایمان و نیکوکار بود».

(کافی: ج 1، ص 472)

امام صادق علیه السّلام هفت پسر و سه دختر داشتند که عبارتند از امام موسی کاظم علیه السّلام، اسماعیل، عبداللَّه، محمّد دیباج اسحاق ، علی عریضی، عباس، ام فروه، اسماء، فاطمه.

(مناقب: ج 4، ص 280)

در شمایل آن حضرت گفته اند: آن حضرت میانه قد و افروخته رو و سفید بدن و کشیده بینی و موهای ایشان سیاه و مجعّد و بر گونه شان خال سیاهی بود.

(منتهی الامال: ج 2، ص 121